مدح و شهادت امام رضا علیه‌السلام
دعا كـنـیـد شـب گـریـه آورش نـرسـد و جـانِ او به لـبـانِ مـطـهـرش نـرسد هـنوز هم كه جـوادش نـیـامـده از راه دعـا كـنـیـد نـفـس هـای آخـرش نـرسد بدون سرفـۀ خـونـین جـگـر نمی ریزد دعا كنید كه زخمی به حنجرش نرسد هزار شكر كه معصومه با برادر نیست وگرنه داشت دعایی كه خواهرش نرسد چنان به رویِ زمین می خورَد قدم به قدم گمان كنم كه به حجره به بسترش نرسد نفس نفس زدنش سخت تر شده ای داد خدا كند كه صدایش به مـادرش نرسد جوادش عاقبت آمد، گریز روضه رسید پسر رسید كه روضه به آخرش نرسد حـسیـن بر سرِ زانـو، جوانـش اُفـتـاده نمی شود نـزنـد داد، بـر سـرش نـرسد بغل كشیده تنش را ولی زمین می ریخت به خیمه گـاه گـمانم كه اكـبـرش نرسد چـقـدر هـلــهـلـه دارنــد ارازلِ كـوفـه دعا كنید كه ای كاش خواهرش نرسد علی كه رفت عمو رفت دختری ترسید دویـد آتـشِ خـیـمـه به پـیـكـرش نرسد دوید عمه كه پیش از سنان به او برسد كه دستهایِ حرامی به معجرش نرسد |